سهراب چقدرزیباگفت:"یادم باشدتنهاهستم!ماه بالای سرتنهاییست.."..عجیب که یادش رفت بگوید:چاه هم باتنهاییست..زیرپای تنهاییست..
چشمانت راببندوبامن بیا.انعکاس صدای تنهایی درمن میپیچد.وچشمه لرزان دلم راباابهتش موج می اندازد..
آسمان..نه!..کهکشانی روی من خم شده است.
چه پرنورتکه های شکسته آیینه های دلش رادرمن میریزد.ومن!چه خاموش..تاریک میکنم همه غم های شهاب گونه اش را..
میگوید.تادرمن حل شودتلخی همه تنهایی هایش.
ومن!خجالت زده وشرمسارهمه رابه عمق سربزیری ام میکشانم..
تاریخ بیادندارد درد دل کهکشان راباچاه..وهرگزهم نخواهددید..
موج برمیدارم..
هزاربار..
هزارسال..
ای دریغ ازاشک چشمم..
دلم خون میشودازین تنهایی ..لال شده ام..
علی اشک میریزد.
ومن!موج برمیدارم..
چه تنهاست غریب کوفه..
ومن چه شرمسارتاریک وخاموشم.
بخودمیبالم
که باهمه پستی وخواری
سنگ صبوربزرگ مردتاریخ بودم..
وخواهم بود..
نویسنده:ترنج.
منبع : http://elecbook.ir